مسئله بسیار مهمی که اکنون باید بدانید این است که سه ابزار «دیافراگم»، «شاتر» و «حساسیت»، «مثلث نوردهی» را تشکیل میدهند. این سه عنصر، مقدار نور وارد شده به دوربین و مقدار نور جذب شده توسط سنسور را، برای نوردهی مناسب کنترل میکنند.
بنابراین، این سه عنصر به یکدیگر متصل بوده، و درک رابطه بین آنه باعث میشود تا کاملاً بر دوربین و عکاسی مسلط شوید. تغییر یکی از آنها، دو عنصر دیگر را تحت تاثیر قرار میدهد. بطور مثال صحنهای را فرض کنید که با دیافراگم f/8.0، سرعت شاتر 1/10 ثانیه و حساسیت ISO 400 نوردهی لازم برای دوربین انجام شود. حال برای کاهش عمق میدان تصمیم میگیرید تا از دیافراگم بازتری استفاده کنید. دیافراگم را ۲ پله بازتر کرده و بر روی f/4 قرار میدهید. هر پله دیافراگم از پله بعدی خود به میزان ۲ برابر نور بیشتری را عبور میدهد. بنابراین با توجه به اینکه دیافراگم را ۲ پله بازتر کردهاید، درحال حاضر نوردهی شما ۴ برابر شدهاست. حال برای نوردهی درست، باید نور وارد شده را چهار برابر کمتر کنید و به یک چهارم برسانید. حال برای این کار از 3 روش میتوانید استفاده کنید:
الف) سرعت شاتر را به میزان ۴ برابر سریعتر کنید. در واقع از 1/10 ثانیه به 1/40 ثانیه برسانید. با ۴ برابر سریعتر شدن سرعت شاتر، نور وارد به دوربین ۴ برابر کمتر میشود.
ب) حساسیت را به میزان ۴ برابر کاهش دهید. در واقع حساسیت را که بر روی ISO 400 قرار داشته باید به ISO 100 تغییر دهید.
ج) هم سرعت شاتر و هم حساسیت را تغییر دهید. به این شکل که سرعت شاتر را به میزان دو برابر افزایش داده و حساسیت را به میزان دوبرابر کاهش دهید. پس سرعت شاتر را به 1/20 ثانیه میرسانید و حساسیت را روی ISO 200 قرار میدهید. با این کار آن دو پله نور اضافی جبران میشود.
دیافراگم، شاتر و حساسیت، سه فاکتوری هستند که به یکدیگر متصل بوده و به طور مستقیم نوردهی را تحت تاثیر قرار میدهند. وظیفه شما به عنوان عکاس، بالانس کردن این سه با یکدیگر برای رسیدن به نوردهی مناسب در شرایط مختلف است. نمونه ذکر شده، تنها به عنوان مثالی ذکر شد، تا رابطه این سه ابزار با یکدیگر و نحوه تاثیر گذاری آنها بر نوردهی و بر یکدیگر را درک کنید.
با استفاده از حالتهای عکاسی نیمه خودکار، عملاً نیازی به انجام این محاسبات نخواهید داشت و دوربین خود بر اساس انتخابهای شما نور سنجی و نوردهی را انجام میدهد. اما قطعاً تسلط به این کار به شما کمک میکند تا بطور کامل عکاسی را فراگرفته و در ضمن امکان بکار بردن خلاقیتهایی که در حالت نیمه خودکار امکان انجام آنها نیست، برای شما میسر شود. فراموش نکنید که برای تبدیل شدن به یک عکاس حرفهای، حتماً باید بر مسئله مثلث نوردهی مسلط شده و توانایی کار در حالت دستی را داشته باشید.
با توجه به تمام مسائل گفته شده، باید اضافه کنم که این دوربین است که نوردهی درست را، بر اساس مقدار نور وارد شده به دوربین، محاسبه میکند. اما دوربین این کار را چگونه انجام میدهد.
هنگامی که یک عکس میگیرید، در همه حالتهایی که ذکرشان آمد، دوربین سعی میکند تا نوردهی درست را با گرفتن «معدل» (Average) نور صحنه محاسبه کند. دوربین با سنجش میزان نور کل صحنه، و با تخمین مناطق تاریک و مناطق روشن صحنه، کل صحنه را به یک تون نوری تبدیل کرده و این تون نوری را «خاکستری 18%» یا همان «خاکستری میانه» در نظر میگیرد. سپس بر اساس مقدار نیاز این خاکستری، نور دهی مناسب را انجام میدهد.
به این کار دوربین، نورسنجی میگویند، و به همین دلیل هم است که وقتی از یک صحنه روشن مانند یک روز برفی عکاسی میکنید، عکس تاریکتر از آنچه که با چشمان خود دیدهاید میشود. بطور مشابه، همین اتفاق زمانی که از یک محوطه تاریک عکس میگیرید نیز صدق میکند و در آنجا عکس روشنتر از واقعیت صحنه ثبت میشود.
دوربین همیشه از نور صحنه معدل گیری میکند و در اغلب اوقات نیز این نوع نورسنجی نتیجه درستی به همراه دارد. با این حال شما میتوانید، به شیوههای دیگر نورسنجی، تنها مناطق موردنظرتان را برای دوربین به عنوان مبنای نورسنجی قراردهید.
:: بازدید از این مطلب : 90
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0